Wij wisten het al veel eerder.
Zo moest het zijn, maar toch!
Je had niet mogen gaan.
Nooit mogen gaan!

Want nu roep en gil ik hier
tegen striemende stromen,
in schuurwind van zand en
regenzwepen zoute kou.

Mijn schorre stem verwaait en
draagt verward niet ver genoeg
wanneer ik je schreeeeeuw …
mij niet te vragen zonder je te leven
nu ik al zo gestorven ben.